محمدعلی صادقی کیا 50 صفحه دوم

به نام خدا

بحث با این شروع می شود که اقتصاد جهانی با اقتصاد اطلاعاتی در تعارض نیست که البته جهانی شدن اقتصاد بواسطه ی زیر ساخت های اطلاعاتی رخ داده است. در این اقتصاد نیروی کار از اهیمت ویژه ای برخوردار است. نکته ی دیگر این است که در این اقتصاد دانش میان همه مبادله می شود و نمی شود آن را کنترل کرد.

جهانی شدن اطلاعات که زیربنای جهانی شدن اقتصاد می باشد بواسطه ی پیشرفت های تکنولوژیک رخ داده است.

یکی از محدودیت های جهانی شدن این است که تاثیر دولت ها در اقتصاد را نادیده می گیرد.

سپس بیان می کند که در آینده چند کشور از جمله ژاپن سردمدار بحث های اقتصادی جهان خواهند بود.

منابعی که توانایی رقابت در اقتصاد جهانی را بوجود می آورند عبارت اند از: ظرفیت تکنولوژیک، دسترسی به بازار بزرگ و تفاوت بین هزینه های تولید در محل تولید و هزینه های فروش در مقصد.

در این مقاله بیشتر جهانی شدن را جهانی شدن اقتصاد دانسته و به بررسی جنبه های مختلف آن پرداخته است.

به عقیده ی من یکی از علت هایی که می توان برای این گفته آنها که کدام کشور ها در آینده سردمدار بحث های اقتصادی هستند بیان کرد این است که این کار می تواند یک سیاست باشد که  با این کار می توانیم کشور ها را ذیل سیطره ی خویش در آوریم علاوه بر اینکه از کمک آنها در بحث های اقتصادی هم استفاده خواهیم کرد.

یکی از ویژگی های این اقتصاد این است که هندسه ای متغیر دارد و به آمریکای شمالی و آسیا و اقیانوس آرام وابسته می باشد.

در نتیجه ی این شبکه ای شدن جوامع اجتماع آنها تغییر می کندو از جمله جماعت های دینی، هویت منطقه ای و قومیت و...تغییر می کند.

همزمان با جهانی شدن مصرف گرایی، اطلاعات و ارتباطات هم زیاد شده است. کالاهای مصرفی اصلی را محصولات فراجهانی تشکیل می دهند. بسیاری از ابزارها جهت افزایش مصرف گرایی بوجود امده اند و به تبع آن بانک ها هم محل جمع آوری هزینه ها خواهند شد. دولت ها هم از آنجا که می دانند نمی توانند تمرکز بر شرکت ها داشته باشند جلوی آنها را برای پیوستن به شبکه ی جهانی نمی گیرند.

به نظر می رسد که اصل بحث جهانی شدن باید همان بحث اقتصادی باشد که برای کمک گرفتن از دیگر کشور ها برای حل مسائل بحث جهانی شدن مطرح شده است و برای ترغیب به این کار بحث مصرف گرایی بوجود آمده که البته برای کالاهای تولید شده ی خویش هم بازار درست کنند.